Εικόνες ντροπής.....

Εικόνες ντροπής αντίκρισα στο Εθνικό Παπαχαραλάμπειο στάδιο Ναυπάκτου,εκεί που χτυπά η καρδιά της αθλούμενης νεολαίας της πόλης.Εικόνες που δεν συνάδουν φυσικά ούτε με την εποχή,αλλά ούτε και με το όραμα του αείμνηστου μεγάλου ευεργέτη της πόλης Δημ.Παπαχαραλάμπους,όταν χρόνια πριν πρόσφερε αυτά που με τόσο κόπο απέκτησε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.Το όνειρό του,το στολίδι του,το καύχημά του,παραπαίει.Με νύχια και με δόντια άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού[κυρίως από τη διοίκηση του Ναυπακτιακού Αστέρα αλλά και της επιτροπής όπου μπορεί να δώσει λύσεις],προσπαθούν να κρατήσουν όρθιο ότι δεν κρατιέται.Να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.Με το κράτος απών οι''εγκαταστάσεις'' του γυμναστηρίου,των ντους και των άλλων βοηθητικών χώρων του σταδίου απλά έχουν παραδοθεί στο αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου,της ανθρώπινης αδιαφορίας,και της οικονομικής κρίσης που δυστυχώς αυτό το στάδιο την έχει βρει πολλά χρόνια πριν.Δεν θα γράψω για την ανάγκη εξεύρεσης πόρων για την αποκατάσταση των φθορών γιατί θα θεωρηθώ ρομαντικός.Το ξέρω ότι κάτι τέτοιο μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί.Ίσως όμως μια καλύτερη συνεργασία ανάμεσα στην επιτροπή σταδίου και της φιλοξενούμενης ομάδας του γηπέδου[Ν.Αστέρα]ίσως,λέω ίσως θα μπορούσε να λύσει επιμέρους προβλήματα ως προς την εκμετάλλευση των χώρων.Ας το κοιτάξει λίγο περισσότερο η επιτροπή και είμαι σίγουρος ότι και λύσεις υπάρχουν και φρένο στον κατήφορο της απαξίωσης μπορεί να μπει,στο μέτρο και το δυνατό που μπορεί να γίνει......