Για να μην αρχίσω πάλι και γράφω ιστορίες και αναμνήσεις[ενός στρώματος]λίγος περισσότερος σεβασμός στο περιβάλλον δε θα έβλαπτε.Σε προηγούμενη αναφορά μας σε κάποιο
κεντρικό σημείο της πόλης είχαμε επισημάνει την ευθύνη που έχουμε όλοι μας για την προστασία του και τη διατήρησή του.Είναι σα να μην γράψαμε τίποτα.Δεν θα περίμενα φυσικά να αγαπήσουμε ότι μας περιβάλλει με την πρώτη.Αυτό προέρχεται μέσα από μια μακρά επιμονή και υπομονή,ενασχόλησης με το αντικείμενο,αποτελεί σπουδή από το οικογενειακό περιβάλλον και το σχολείο,αποτελεί συναίσθημα που πηγάζει από μέσα μας.Αυτή η εικόνα που βλέπετε είναι από τις εκβολές της Βαριάς όπου κάποιος ασυνήδητος απλά έκανε γιαυτόν το αυτονόητο.Ήθελε να ξεφορτωθεί το στρωματάκι του που κάποτε του ξεκούραζε το κουρασμένο του κορμί,το στρωματάκι που πάνω του έκανε τόοοσα όνειρα και δεν ξέρω'γω τι άλλο και αποφάσισε να το αποθέσει δίπλα στο κύμα,στην αύρα του καλοκαιριού,για να το βλέπουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι και να αναστενάζουμε.Ίχνος ευαισθησίας.Και φυσικά δεν είναι μόνον αυτό.Μια περιοχή γεμάτη από σκουπίδια,σε μια παράμερη και σκοτεινή τοποθεσία στην οποία ο καθένας μας υπό την προστασία του σκότους αδειάζει τα εσώψυχά του.Κάθε λογής σκουπίδι εδώ θα το βρείς.Είπαμε.Εύκολο το ανάθεμα στην τοπική εξουσία για τις εικόνες.Αλλά το μεγαλύτερο ανάθεμα είναι δικό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου