Ζήσε το μύθο σου...

Με βλέπεις και σκέφτεσαι.Τι χαριτωμένο που είναι?Κι όμως μέσα μου κρύβω μεγάλο μίσος.Για σένα που ξέγνοιαστος ρουφάς τον καφέ σου με τρόπο εκνευριστικό,που ξεγελάς τον εαυτό σου με μικροπράγματα που θες να φαίνονται μεγάλα γιατί δεν θες να παραδεχθείς την ωμή πραγματικότητα.Μου θυμίζει κάτι σαν τη διαφήμιση του
 ΕΟΤ''ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα''.Εντάξει λοιπόν να τον ζήσω...Τι να σκεφτώ καλοκαιριάτικα για να μπορέσω να αισθανθώ καλύτερα.Μήπως τα καλά λόγια που εισπράξαμε από τους ξένους για τις επιδόσεις μας στην οικονομία?Ε...και?Και'γω θα μπορούσα να τα καταφέρω.Αν δεν πήγαινα τουαλέτα δεν θα πείναγα.Έτσι δεν θα'τρωγα που σημαίνει ότι δεν θα ξόδευα.
Ποιόν άλλο μύθο θα μπορούσα να ζήσω?Μήπως αυτόν των χαμένων διακοπών?Τώρα μας προτείνουν να γυρίσουμε στα χωριά μας.Μας παρουσιάζουν ειδυλλιακές εικόνες,με τους παππούδες και τις γιαγιάδες να μας περιμένουν στην αυλόπορτα. Εγώ αν ήμουν γέρος θα τους πέταγα όλους έξω.Τώρα τα θυμηθήκατε τα γερόντια εεε?Τόσα χρόνια δεν σας άφηνε η Ψαρρού.Και να τα όμορφα ρεπορτάζ με τις δημοσιογράφους να περιμένουν υποτίθεται έξω από τα χωριατόσπιτα συντροφιά με τα γερόντια πότε θα καταφθάσει το 4Χ4 για περάσει η οικογένεια οικονομικές διακοπές λόγω της κρίσης.Αν τα γεροντάκια ήταν στο χρηματιστήριο θα είχαν χτυπήσει limit up.[Πολύ πέραση βρε παιδί μου φέτος.Τι είναι τούτο πάλι]?Περασμένα θερμά καλοκαίρια και διηγώντας τα να φταις.Ναι.Εσύ φταις.Που άπλωσες τα ποδαράκια σου έξω από την κουβέρτα.Που προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι πέντε χρονών ένα αυτοκίνητο είναι παλιό και θέλει αλλαγή.Τα μυαλά σου να'λλάξεις.Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου την άδεια του αυτοκινήτου του την είχε βάλει μέσα στο εικονοστάσι με τα στέφανα.Κι εσύ ζεις απλά το παραμύθι σου.Γι'αυτο έφτασες εδώ που έφτασες.Με την βοήθεια φυσικά της τηλεόρασης.
Αυτή η τηλεόραση.Μεγάλος μύθος.Κι'εμεις εκστασιασμένοι να κρεμόμαστε από τα χείλη του/της κάθε τυχάρπαστης τηλεδημοσιοπερσόνας που με περίσσιο θράσος προσπαθούν να μας αποβλακώσουν.
Δύο πράγματα μπορούν να συμβούν στο επόμενο δευτερόλεπτο.Ή να γυρίσεις σελίδα αγαπητέ αναγνώστη ή να κρυφοσυμφωνήσεις και να συνεχίσεις αμέριμνος σε κάποια παραλία να με διαβάζεις κάνοντας και τις πονηροματίτσες σου δεξιά κι αριστερά ψάχνοντας απεγνωσμένα...τι?Λοιπόν μην προσπαθούν να σε πέισουν για κάτι που δεν θες να πιστέψεις.Κράτα τη γνώμη σου και συνέχισε.Το καλοκαιράκι είναι στην κορύφωσή του,τα δύσκολα μπορόυν να περιμένουν,όχι ότι δεν θα τα βρούμε μπροστά μας,αυτό είναι σίγουρο.Όμως είπαμε.Ζήσε το μύθο σου,γιατί εδώ που φτάσαμε να ξέρεις ότι ο μύθος φταίει.Και γράφοντας αυτές τις αράδες μου'ρχεται το τραγούδι που λέει''δεν φταις εσύ,η φαντασία σου τα φταίει..''Πόσο επικαιρο.Πόσο σύγχρονο.Λες και γράφτηκε σήμερα.Τώρα.Γιατί η φαντασία η φαντασίωση και τα φαντάσματα είναι διαχρονικά.Το πρώτο γεννάει το δεύτερο και το δεύτερο το τρίτο.Και αν τύχει και είμαστε οι μοναδικοί μάρτυρες ενός φαντάσματος τότε πάλι στο μύθο επιστρέφουμε.Γι'αυτό σου λέω.Ζήσε το μύθο σου.Και η πραγματικότητα μπορεί να περιμένει.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.....