Χωρίς ιδεολογία...

Aπό το blog του: Διαγωγή Κοσμία

Γυρνώντας το χρόνο μερικούς μήνες πίσω θυμάμαι να συζητάω και να εκφράζω την πεποίθηση ότι  το σημερινό σχήμα του δημοτικού συμβουλίου θα έχει πολιτικό λόγο, σε αντίθεση με τα όσα παρακολουθήσαμε τα προηγούμενα χρόνια, όπου σχεδόν αποκλειστικά το ρόλο αυτό είχε επωμιστεί οΚώστας Καρακώστας και η Κίνηση Πολιτών.
Η αίσθησή μου αυτή οφειλόταν κυρίως στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα που συνόδευε το Γιάννη Μπουλέ, ως έναν αυτοδιοικητικό όπου εξέφραζε λόγο πολιτικό στις παρεμβάσεις του, και στέκομαι στον λόγο, αφού οι πράξεις σε ένα δήμο όπως αυτός της Πυλήνης ροκανίζονται πολιτικά από το μέγεθος και τη φύση του.  
Έξι μήνες μετά, η αίσθησή μου βγήκε εντελώς λανθασμένη και την εικόνα που επιβεβαιώνει αυτή την κατάσταση την έδωσε ο Τ.Π. σε σχόλιό του την προηγούμενη εβδομάδα στη “N”, με τον τίτλο  “Χωρίς ιδεολογία”.
Έγραψε για την απουσία της ιδεολογικής ταυτότητας από τις δημοτικές παρατάξεις αναφέροντας μεταξύ άλλων: “...το δημοτικό συμβούλιο, όλο και πιο πολύ, δείχνει να μεταλλάσσεται σε ένα ποτ πουρί πολιτικών διασταυρώσεων, μακριά από «δεσμευτικά» σχήματα και ιδεολογικές βεβαιότητες, με την πολιτική να βιώνεται ως μια ροή ιδεών όπου τα « πάντα» μπορούν να συνδυασθούν με τα «πάντα» χωρίς, πλέον, τις ιδεολογικές εκείνες προϋποθέσεις που, κάποτε, θα εξασφάλιζαν το προβάδισμα ορισμένων «πάντα» έναντι άλλων”. 
Με μια δημοτική αρχή χωρίς ιδεολογικό στίγμα, όχι κατ ανάγκη αποκρυσταλλωμένο, αλλά ούτε καν προσεγγίσιμο, το δημοτικό συμβούλιο συζητά και στη συνέχεια αποφασίζει, σχεδόν κατ αποκλειστικότητα, ανάλογα με τη συγκυρία που σχετίζεται κάθε φορά με το εκάστοτε θέμα. Με τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών  της να μην έχουν πολιτικές δυνατότητες, αλλά και το δήμαρχο να ενορχηστρώνει την ομάδα του κυρίως διαχειριστικά, φτάνουμε στο φλέγον ερώτημα που δεν ξέρουμε πως θα απαντηθεί, από το οποίο όμως θα εξαρτηθούν πολλά για το μέλλον του δήμου. Ο Τ.Π. το έθεσε στο τέλος του σχολίου του και λέει: “Αυτό που μένει να απαντηθεί είναι αν αυτή η διαχειριστική «αναπτυξιακή» λογική μπορεί να υποκαταστήσει την ιδεολογική ταυτότητα μιας παράταξης, ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου οι οικονομικές αντιθέσεις παράγουν συνεχώς νέα κοινωνικά υποκείμενα”. Άποψή μου είναι ότι όχι, αλλά ο χρόνος θα το δείξει.

ΥΓ: Δυσάρεστη έκπληξη ορισμένες φορές αποτελεί και η αποιδεολογικοποίηση στις προσεγγίσεις του Καρακώστα πάνω σε μερικά θέματα, η οποία μάλλον ερμηνεύεται από την αντιπολιτευτική φόρα που παίρνει, και η οποία φτάνει μέχρι και να καταργεί βασικές ιδεολογικές γραμμές, που, γι αυτόν τουλάχιστον, κάποτε ήταν αδιαπραγμάτευτες.